Of het nou je eerste, je twaalfde of je honderdste is: Om een marathon te lopen, moet je een beetje ontzag houden voor de afstand van 42,195 kilometer. Wie er te licht over denkt, komt zichzelf onderweg tegen. Het is sowieso al een prestatie om aan de start van een marathon te staan, vind ik. 12 of 16 weken trainen, met lange duurlopen die je rond alle andere dingen in je leven moet plannen, tempolopen, intervaltrainingen, oefenwedstrijden…je lijf, je geest (en je huisgenoten ;)) moeten het allemaal maar aankunnen.
Om een marathon te lopen, moet je een beetje gek zijn, maar niet zo gek om het ongetraind (of slecht getraind) te willen proberen.
30 kilometer naar de start
Volgende week zondag ga ik zelf voor de 12e keer een ‘beetje gek doen’ tijdens de marathon van Enschede. De trainingen gingen goed (met 2 PR’s: op de 25 kilometer tijdens de Asselronde (2.06.13) en op de halve marathon tijdens de City-Pier-City (1.45.26)). Dat geeft vertrouwen, maar ik weet ook dat een halve marathon (en ook 25 kilometer) geen marathon is. De marathon begint – als je geluk hebt – pas bij 30 kilometer. De marathon is eigenlijk een hele lange weg (van 30 kilometer) naar de start. Van mijn 11 marathons heb ik maar 1 keer bij het 30-kilometerpunt gedacht: hé leuk, het gaat beginnen! Dat was in Berlijn.
Vorm van de dag
Om een goede marathon te lopen, moet alles meezitten op raceday. De vorm van de dag kun je maar deels beïnvloeden helaas. Dat je de nacht voor de marathon slecht slaapt, is niet gek en dat zal je tijd ook niet beïnvloeden, maar als je structureel slecht slaapt, dan zal dat wel je trainingen en je raceday beïnvloeden.
Andere factoren, zoals voeding, heb je gelukkig wel zelf in de hand. Als je tijdens de marathon je tempo wil blijven volhouden, dan moet je onderweg blijven ‘eten’ en drinken. Je kunt in theorie een marathon op een lege maag lopen, maar dat lukt je alleen als je terugschakelt naar je vetverbrandingsmodus en een langzamer tempo voor lief neemt.
Vrouwendingetje
Vrouwen kennen naast de vorm van de dag, ook de vorm van de maand. Ken je misschien de theorie van Leontien van Moorsel? Zij reed altijd haar beste races op de 2e dag van haar menstruatie. Zelf ben ik er inmiddels ook achter dat ik beter in vorm ben tijdens en net na mijn menstruatie. Mijn slechtste moment is rond mijn eisprong. Los van de pijn die mij dat geeft, is mijn hartslag verhoogd en voel ik mij minder sterk. Het is een troost om te weten dat ik recent een PR liep op de halve marathon onder deze omstandigheden. Tegelijkertijd vraag ik me af hoeveel sneller ik nog had kunnen zijn als ik een stukje verderop in mijn cyclus had gezeten.
Hoe mijn vorm van de dag is op zondag 13 april gaan we zien. De vorm van de maand ken ik al helaas, maar ik ga me er niet door laten ontmoedigen. Met een beetje ontzag voor de afstand, ga ik in ieder geval met vertrouwen in mijn trainingen en in mezelf aan de start staan. Dan zien we wel waar de marathon deze keer begint😉